«Στα μέσα του 19ου αιώνα από την έδρα του Κολεγίου της Γαλλίας, ο γνωστός φυσιολόγος Claude Bernard παρασύρει τους φοιτητές του στο μεγάλο ταξίδι της Πειραματικής Ιατρικής. Τους μιλάει για τη μεγάλη πειραματική αρχή, που είναι η αμφιβολία, η “φιλοσοφική αμφιβολία”, η οποία αφήνει ελεύθερη τη σκέψη και την πρωτοβουλία. Παράλληλα τους εξηγεί ότι η πίστη στον απόλυτο “προκαθορισμό των νόμων της φύσης” πρέπει να είναι ακλόνητη. Αν πιστεύει κανείς στις καθιερωμένες θεωρίες, η σκέψη δεσμεύεται από τις συνέπειες των ίδιων των συμπερασμάτων, γιατί το παράλογο στην επιστήμη δεν είναι αδύνατο και πρέπει να αποκλείσουν από τις ερμηνείες τους κάθε παρέμβαση του υπερφυσικού.
Η πειραματική ιατρική δεν είναι μια καινούργια θεωρία, αλλά η ιατρική όλου του κόσμου και όλων των εποχών σε ό,τι σταθερά απέκτησε και παρατήρησε. Τους μετέφερε τη βαθιά του πεποίθηση ότι η ιατρική θα προσπεράσει τον εμπειρισμό με τη βοήθεια της πειραματικής μεθόδου και της δικής τους σωστής εκπαίδευσης στο εργαστήριο. “Αν θέλουμε”, τους έλεγε αυτός ο μεγάλος καινοτόμος, “να έχουμε πλούσιους καρπούς, πρέπει πρώτα να φροντίζουμε τα φυτώρια με τα καρποφόρα δέντρα”».

Γ. Δ. Βεζύρογλου