«Λένε πως τάχα μόνο οι άνθρωποι έχουν ψυχή και μοίρα.
Κι ακόμη, πως μόνο αυτοί έχουν το προνόμιο των αναμνήσεων. Σίγουρα, όμως, δεν είναι έτσι. Γιατί και τα «άψυχα» πράγματα έχουν κι αυτά τη μοίρα τους, άλλοτε καλή κι άλλοτε ανάποδη και κακορίζικη, ακριβώς όπως κι οι άνθρωποι.
Εγώ, για παράδειγμα, έζησα κάπου τριάντα χρόνια μια ζωή έντονη, γεμάτη συγκινήσεις και περιπέτειες. Γιατί, βέβαια, τριάντα χρόνια ζωής για ένα αυτοκίνητο είναι μια μακρά ζωή.
Και τώρα, γερασμένο κι αποτραβηγμένο στη θλιβερή μοναξιά μου, ζω τις τελευταίες ημέρες μου αραγμένο σε μια μάντρα, λίγο πριν έλθει το τέλος...»

Περιεχόμενα
I Σαν πρόλογος 11
Η καταγωγή μου. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου 13
II Κυκλοφορώντας στους δρόμους της Αθήνας 18
III Η φορολογία των αυτοκινήτων 21
IV Εκδρομικές εξορμήσεις στον Σκαραμαγκά 23
V Δύο ΦI AT τερματίζουν στο ράλι του Monte Carlo. Ένας πραγματικός άθλος 26
VI Τραγωδία στο σπιτικό του αφεντικού μου 29
VII Ταξίδι στο Αίγιο 34
VIII Η οικογένεια μεγαλώνει και πάλι 38
IX Το εξοχικό του αφεντικού μου και πώς βαφτίστηκα «γαϊδουράκι» 41
X Παναγιώτης Δράκος ο πιο γλυκομίλητος έμπορος της αγοράς 44
XI Μια ολιγοήμερη υποχρεωτική ανάπαυση 47
XII Οι Αθηναίοι προτιμούν τα αυτοκίνητα FIAT 52
XII Ένα σοβαρό τροχαίο δυστύχημα στη γειτονιά 54
XIV Διαγωνισμός ομορφιάς για αυτοκίνητα 58
XV Ένα τροχαίο με θύμα Ιάπωνα διπλωμάτη 61
XVI Lifting για να γίνω μοντέρνο 68
XVII Η παρέα μου 70
XVIII Μια ενοχλητική συνήθεια του αφεντικού μου 73
XIX Πώς πληροφορήθηκα το ιστορικό των πρώτων αυτοκινήτων στην Αθήνα 78
XX Η πρώτη μήνυση για υπερβολική ταχύτητα 85
XXI Προσπάθειες (μάλλον μάταιες!) επιβολής κάποιας τάξεως στους δρόμους 87
XXII Ο φίλος του αφεντικού μου που λάτρευε τα Citroen 90
XXIII Όταν τα αυτοκίνητα θα κινούνται χωρίς... οδηγό! 94
XXIV Τα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Πώς απέφυγα την επίταξη 97
XXV Μετάβαση στο Αίγιο με απρόοπτη εξέλιξη 104
XXVI Ένα τζιπ στην αυλή μου 107
XXVII Μια ξεπεσμένη αρχόντισσα 110
XXVIII Το τέλος 113
Υστερόγραφο 115
Η αρχόντισσα που μετανάστευσε στο Τέξας 116