«Το πρώτο αφήγημα αυτού του μικρού βιβλίου (από το οποίο πήρε και τον τίτλο του) το οφείλω στη Μαρίλυ. Αυτή μου έδωσε το αρχικό ερέθισμα. Γι’ αυτό της το αφιερώνω.
Η Μαρίλυ ήταν μια καλή συνάδελφος, που της άρεσε να πειράζει, καλόκαρδα πάντα, γνωστούς και φίλους.
Τους τελευταίους μήνες του 2001, στο πλαίσιο μιας χωροταξικής αναδιοργάνωσης της οικονομικής εφημερίδας «Εξπρές», στην οποία εργαζόμουν, η Μαρίλυ (όπως και όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι στην εταιρεία) άλλαξε γραφείο. Και εγκαταστάθηκε σε διπλανό με το δικό μου.
Όταν, λοιπόν, πήγα να της πω τα «καλορίζικα», το πρώτο που τράβηξε την προσοχή μου ήταν μια μικρή αλλά ευδιάκριτη επιγραφή στον τοίχο:
“Μην ταΐζετε τον δεινόσαυρο”.
Περίεργη συμβουλή, σκέφτηκα. Τι θέλει άραγε να υποδηλώσει με αυτήν την τόσο κατηγορηματικά αποτρεπτική εντολή; Και ποιον δεινόσαυρο να εννοεί;
Φυσικά τη ρώτησα. Αλλά εκείνη, κατά πως το συνήθιζε, χαμογελώντας αινιγματικά, απέφυγε να μου δώσει απάντηση.
Έτσι, η απορία μου έμεινε. Και αρκετά μπλεγμένος, προσπάθησα να βρω μόνος μου τη λύση. Κάποτε, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω, άρχισε να προβάλλει μέσα από την αχλή των περασμένων δεκαετιών η μορφή ενός παλαιού προϊσταμένου μου σε μία από τις πολλές επιχειρήσεις στις οποίες έχω θητεύσει κατά την ανήσυχη και περιπετειώδη καριέρα μου.
Στην αρχή, μου ήταν αδύνατον να εξηγήσω ποιες συγγενείς παραστάσεις μου έβαζαν δίπλα-δίπλα τον δεινόσαυρο της Μαρίλυ με τον παλιό μου προϊστάμενο. Σιγά-σιγά όμως άρχισα να καταλαβαίνω το παιχνίδι που μου έπαιζε το υποσυνείδητό μου. Και στο τέλος, όλα ήσαν πια ολοφάνερα. Την αποτρεπτική εντολή της Μαρίλυ είχαμε αγνοήσει, νέοι τότε και άπραγοι, στην περίπτωση του συγκεκριμένου προϊσταμένου. Και είχαμε τιμωρηθεί δεόντως γι’ αυτό το ατόπημά μας».

Κώστας Χρ. Χατζιώτης

Περιεχόμενα
Ι. Μην ταΐζετε τον δεινόσαυρο 11
ΙΙ. Όνειρα και ελπίδες για μια νέα Ευρώπη 31
ΙΙΙ. Ένας παράξενος χριστιανός 47
ΙV. Περιπέτεια στην Αφρική 75
V. Φανατισμού παράνοια ή βλακεία 111