«Βασικά, τ' όνοµά µου δεν είναι ΠΕΝΥ ΤΟ ΖΙΖΑΝΙΟ. Είναι Πηνελόπη Τζόουνς. Το “Ζιζάνιο” είναι ΑΣΤΕΙΟ του µπαµπά µου. Στην πραγµατικότητα δεν είµαι καθόλου µα καθόλου ζιζάνιο. Δεν σκόπευα ο Μάρλον, που είναι ο τράγος του σχολείου µας, να φάει κανένα κινητό τηλέφωνο ή να κάνει κακά που µοιάζουν µε σοκολατάκια. Εγώ απλώς τον ελευθέρωσα, γιατί είµαι ΦΙΛΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ. Επίσης, δεν ήθελα να είµαι παράνυφος στον γάµο της θείας Ντίντι· ήθελα απλώς να φτιάξω τον ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΥΡΓΟ ΑΠΟ ΚΑΡΕΚΛΕΣ. Δεν φταίω εγώ που η τούρτα έπεσε στο κεφάλι του µπαµπά και έγινε ο κακός χαμός».
Ρυθμοί καταιγιστικοί, γλώσσα εξόχως γλαφυρή, που απηχεί τη σκέψη και το ιδιόλεκτο των παιδιών της σχολικής ηλικίας, ευφάνταστες ιστορίες –γεμάτες σκανταλιές, ανατροπές και ανεξάντλητο χιούμορ, που απευθύνεται τόσο στους μικρούς όσο και στους μεγάλους– είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν τα βιβλία της εφτάτομης αυτής σειράς, που τόσο πολύ αγάπησαν παιδιά και ενήλικοι στο εξωτερικό.
Κάθε βιβλίο περιλαμβάνει τρεις ιστορίες, ενώ η υπέροχη εικονογράφηση της Jess Mikhail ζωντανεύει με τρόπο ανεπανάληπτο την Πένυ και τους υπόλοιπους ήρωες.